Chinese Berlijner presenteert zijn Kalender 2009

Dertien erotische prenten voor één jaar
Een jonge Chinees die in Berlijn woont, in andere landen exposeert en in Groningen zijn vertegenwoordiging heeft in Galerie MooiMan — dat is MUSK BOY, die onlangs, samen met de fotograaf Ewoud Broeksma in die galerie de tentoonstellingsruimte deelde.
Vandaag kreeg ik diens Kalender 2009 toegezonden en dat schitterende stukje drukwerk, waaraan waarlijk alle aandacht is besteed, bevat dertien kunstwerken van Musk Boy: één dekblad en daarachter voor elke maand een afbeelding. De kalender als geheel heeft een omvang van 30 x 40 cm; de platen zelf meten ca. 25 x 35 cm.
Zijn achtergronden, vooral het land van herkomst, speelt ook nu weer in de meeste gevallen een prominente rol in de geïntegreerde Chinese elementen, en als deze niet in de entourage heel direct zichtbaar zijn, dan is het wel in de afgebeelde personen. Een deel van hen draagt de kenmerken van de kunstenaar zelf, hetgeen je gemakkelijker ziet als je deze ooit hebt ontmoet. En dat kon op zondag 3 augustus tijdens de opening van de expositie bij MooiMan, getiteld From China to China, waaraan op deze site op zaterdag 2 augustus aandacht werd besteed
Persoonlijk ben ik het meest aangedaan door de jongeman met een zeer eigezinnig ogende kat. Ik ken zulke wezens uit en te na en ben al decennia lang verliefd op het fenomeen kat in het algemeen en op bijzondere 'exemplaren' daartussen in het bijzonder. Sommige daarvan delen het huiselijke leven met de hond Amber en mij.


Ander werk
In Galerie MooiMan in Groningen is nog veel ander werk van Musk Boy te zien van de expositie, die voor een deel parallel aan de gigantische tentoonstelling GO CHINA in het Groninger Museum te bezichtigen viel. Het feit dat de Olympische spelen dit jaar in China werden gehouden en de Groninger fotograaf Ewoud Broeksma veel sporters in tal van standen en situaties op de gevoelige plaat had vastgelegd, vormde dat bij de eigenaren van MooiMan een goede basis voor een gezamenlijke tentoonstelling.
Verder kan men ook nog een kijkje nemen op de website van Musk Boy zelf, waar nog weer andere kunst te zien valt.
____________
Afbeeldingen
1. Voorblad van de Kalender voor 2009 van de Berlijns-Chinese kunstenaar Musk Boy.
2. Jongeman met kat op de arm. Afbeelding voor maart 2009 van die kalender.

Nog vijf maal Anton Heyboer op digitaal tv-kanaal

Unieke figuur in ons land
In de nieuwe etherweek, die op zaterdag 22 november begint en op vrijdag 28 november eindigt, zal de film over Anton Heyboer nog vijf keer worden uitgezonden. Meer over die film is te vinden in onze vorige bijdrage op deze site.
Heyboer liet zich in 1951 opnemen in het Provinciaal Ziekenhuis van Santpoort, aangezien hij zich in het zogenaamd normale van de maatschappij iet kon functioneren, en zich daartegen wilde laten beschermen. Na zijn terugkeer uit het ziekenhuis maakte hij het boek dat in de hieraan voorafgaande bijdrage is afgebeeld. Dat boek op zich wordt door kenners als een kunstwerk op zich beschouwd. De afbeelding links van deze tekst dient als getekende opening van de herdruk van het boek, naast een inleidende tekst door Maria Heyboer en de uitgever.
De uitzenddata en -tijden zijn, steeds op dezelfde zender, als volgt:
Zaterdag 22 november, vanaf 22:30 uur
Zondag 23 november, in de middag vanaf 15:05 uur
Dinsdag 25 november, vanaf 16:55 uur
Woensdag 26november, vanaf 23:00 uur
Vrijdag 28 november, vanaf 20:00 uur

Gefilmd portret uit 1974 van kunstenaar Anton Heyboer diverse keren te zien op digitaal kanaal

Portret van de kunstenaar als middelbare man
In 2005 overleed, 81 jaar oud, de uiterst kleurrijke, met nauwelijks één andere beeldend kunstenaar te vergelijken, Nederlander Anton Heyboer. Diverse keren en vanuit tal van invalshoeken is de man geportretteerd in kranten en tijdschriften, in boeken en in bewegende beelden. De VPRO-televisie heeft reeds in 1974 voor de eerste keer een gefilmd portret van deze uitzonderlijke man — met een viertal echtgenotes en ook een reeks honden — uitgezonden onder de titel In kleur bij God thuis. Anton Heyboer heeft een enorme hoeveelheid kunstewerken nagelaten.
Deze documentaire film — die een lengte heeft van ongeveer vijf kwartier — zal de komende dagen diverse keren opnieuw worden uitgezonden door het digitale televisiekanaal met de absurde, want op randstedelijke hoogmoedsverplettering gebaseerde, naam Holland Doc. Alsof het om een voor de rest van Nederland minder interessant, regionaal kanaaltje gaat.
"Mijn werk is de onschuld leefbaar te maken", luidt de ondertitel van het boek Het systeem van Anton Heyboer, dat voor het eerst in 1954 werd gepubliceerd en eenentwintig jaar later door een Amsterdams uitgeversbedrijf opnieuw in de handel werd gebracht.
De eerste uitzending van deze film is op donderdag 20 november, in de vroege avond tussen 19:10 uur en 20:30 uur. Op vrijdag de 21ste november — in de middag vanaf 14:40 uur — zal dit gefilmde portret worden herhaald.

De connectie van portretten en handen — Nieuwe expositie vanaf 9 november in Galerie MooiMan

Connectie(s)
Onder het motto Connection wordt aanstaande zondagmiddag in Galerie MooiMan te Groningen een nieuwe, vijf weken durende tentoonstelling geopend, welke op de in dat instituut gebruikelijke tijden — in principe alleen vrijdags, zaterdags en zondags, alsmede op afspraak — te zien zal zijn. Het betreft ook nu weer een gecombineerde tentoonstelling, deze keer van twee nogal verschillende beeldende kunstenaars, welke iets verbindt dat ligt in de presentatie van uiterlijke persoonlijkheid: enerzijds portretten — in dit geval van de in 1961 geboren kunstenaar Robert Cash — naast, respectievelijk tegenover, de uitbeelding van handen door de in 1967 geboren Duitse kunstenaar Ulli Dirkorte, die met de op de website van de Galerie voorgestelde afbeeldingen reeds duidelijk maakt dat het hier gaat om handen, die men als portret kan lezen. Niet in de zin van chiromantie — daarvoor is het immers noodzakelijk dat de lijnen in de handpalm zichtbaar zijn — maar ook als voorstelling van het daaraan verbonden wezen.
De uitbeelding van de connectie(s) die bestaat/(n) tussen deze twee min of meer antagonistische voorstellingen, welke in het oog van de beschouwer tot één geheel kunnen samensmelten en daarmee niet alleen veel aan de verbeelding van de kijker overlaten, maar deze tegelijkertijd, al dan niet subliminaal, met de handen in de richting van de portretten duwen, om het besef van Vrijheid, Gelijkheid en eventueel een soort van Broederschap te entameren; iets dat echter sedert 1789 in een minimalistische vorm wel degelijk in meer dan één sfeer is gelukt, maar die op het bredere niveau van ware acceptatie tussen volkeren onderling — ook als we die thans eerst tot de landen van de Europese Unie beperken — nog lang niet tot zelfs maar een basale realisatie is ontwikkeld. Wellicht is een nieuwe revolutie, op een andere grondslag en met geheel andere middelen, zo gek nog niet. Al moet daaraan direct worden toegevoegd dat, nu er een globale financieel-economische crisis woedt, het erop lijkt dat er op de hoogste regeringsniveaus van toch wel veel landen overeenstemming bereikt kon worden. Snel genoeg zal blijken hoe stabiel zo'n pact is. Wat met handen geven en handenvol uitgeven wordt gepraktiseerd, zal dan snel leiden tot een onthulling van de diverse daaraan onverbrekelijk verbonden portretten diergenen, die zich zullen moeten te kennen geven door het tonen van het ware gezicht: als portret met daarbij behorende, eventueel lege, handen.

Diverse niveaus en tal van gedaanten
Zo bekeken had deze tentoonstelling niet op een actueler ogenblik gerealiseerd kunnen worden. We zullen aan het eind ervan — medio december — nog eens bezien in hoeverre de wereldwijde crisis heeft geleid tot nieuwe portretten in handel en industrie, in politiek en in de talrijke maatschappelijke geledingen van de betrokken landen in het algemeen en van de VS in het bijzonder, waar nu een euforische stemming heerst bij diegenen die menen dat ze alles weten over een presidentskandidaat die de handen uit de mouwen steekt, maar zijn ware portret pas zal laten zien in het kader van de wel zeer marginale mogelijkheden tot werkelijke veranderingen, die voor hem, binnen tal van in menig opzicht wetmatige beperkingen, tot de mogelijkheden zullen gaan behoren. Dat wil zeggen: hoe zeer hem de handen zijn gebonden en in welke mate dat van invloed zal zijn op het exponeren van zijn tot nu toe verborgen portret. Zulke connecties zijn van grote invloed op het reilen en zeilen van zovele aspecten in tal van globale interacties, en ook daarvan zullen de sporen in de kunsten binnen niet al te lange tijd op enigerlei wijze hun weerslag vinden.
Bij de extremistische oorlogsmisdadiger berstensvol ongeëvenaarde criminaliteit, G.W. Bush, getuigt zijn uitzonderlijk verwrongen tronie ervan dat hij op diverse fronten veel bloed aan eigen en andere handen heeft achtergelaten. Toch is die man, zonder het te willen, dan wel het zelfs maar te kunnen bedenken, erin geslaagd een kunstwerk te worden: een uiterst abjecte karikatuur van wat ieder wezen — dat op een buitengemeen verantwoordelijke post het lot van zovelen in handen houdt — had moeten zijn. Hij is en blijft een onuitwisbaar merkteken in de connectie van intens vuile handen en een portret met een virulent monsterlijke expressie, dat onder meer door de beeldende kunsten onophoudelijk zichtbaar dient te worden gemaakt voor een ieder die bereid is dat te bekijken en die niet de handen voor het eigen portret slaat.
Over Connection gesproken.
____________
Afbeeldingen
1. Poster met aankondiging van de tentoonstelling Connection in Galerie MooiMan, Groningen, van 9 november tot en met 14 december.
2. Portret 1 van Robert Cash.
3. Handen 1 van Ulli Dirkorte.